1. انتخاب مواد
1.1 خواص مواد. مواد فلزی مناسب برای پردازش را بر اساس سختی، استحکام، هدایت حرارتی و مقاومت در برابر خوردگی انتخاب کنید. انتخاب های رایج عبارتند از فولاد ضد زنگ، آلیاژهای آلومینیوم، آلیاژهای تیتانیوم و غیره. بر اساس نیازهای خاص برنامه خود انتخابی آگاهانه داشته باشید.
1.2 قابلیت ماشینکاری: اطمینان حاصل کنید که مواد انتخاب شده به راحتی ماشین کاری می شوند و سایش ابزار و تجهیزات برش را کاهش می دهند. ماشینکاری مواد مستقیماً بر راندمان پردازش و کیفیت قطعات تأثیر می گذارد.
2. محدوده دقت
2.1 تعریف الزامات دقت: با توجه به کاربرد و الزامات عملکردی محصول نهایی، استانداردهای دقت قطعات را روشن کنید. این ممکن است شامل الزاماتی مانند تلورانس ها، پرداخت سطح و هندسه باشد.
2.2 دقت ماشین های CNC: از دقت و پایداری ماشین های CNC اطمینان حاصل کنید، که برای دستیابی به پردازش با دقت بالا بسیار مهم است. کار کالیبراسیون و تعمیر و نگهداری منظم را روی دستگاه انجام دهید.
2.3 نظارت و تنظیم در زمان واقعی. در طول پردازش، اندازه قطعات در زمان واقعی نظارت می شود و در صورت لزوم تنظیم می شود. تجهیزات اندازه گیری پیشرفته برای اطمینان از اینکه هر قسمت در محدوده دقت قرار دارد استفاده می شود.
3. درمان سطحی
3.1 کنترل زبری سطح. در طول فرآیند ماشینکاری CNC، ابزار برش و پارامترهای مناسب برای کنترل زبری سطح انتخاب می شود. برای بهبود بیشتر کیفیت سطح می توان از فرآیندهای بعدی مانند سنگ زنی یا پرداخت استفاده کرد.
3.2 ضد خوردگی و حفاظت: بسته به ماده انتخابی و کاربرد نهایی، اقدامات ضد خوردگی مناسب مانند آبکاری، آنودایز یا سایر عملیات سطحی را برای افزایش دوام قطعه انتخاب کنید.
3.3 پوشش سطحی: به منظور بهبود مقاومت در برابر سایش، کاهش اصطکاک و بهبود ظاهر کلی، پوشش های خاصی را روی سطح قطعات مانند پوشش ها، پوشش های سرامیکی و غیره در نظر بگیرید.